Het is de eerste werkdag van mijn sabbat-maand en het voelt een beetje alsof je een middag vrij hebt. Iedere ouder kent dat gevoel wel: je kind(eren) zijn een middag weg. Misschien zijn ze gaan spelen bij een vriendje, zijn ze op weekend met de jeugdbeweging of zijn ze op stap met de grootouders. Je hebt een aantal uren voor jezelf en opeens heb je tijd. Maar wat doe je met die tijd?! De lijst met dingen die je wil én kan doen is zo lang. Hoe kies je dan één ding? Uiteindelijk spendeer je de rest van de middag, van die kostbare vrije uren, met de beslissen wat je nu uiteindelijk gaat doen.
De shortlist met dingen die ik wil doen is nog altijd een bijzonder lange lijst, maar ik weet dat ik één ding ga moeten kiezen en gewoon ga moeten beginnen. Anders ga ik aan het einde van deze maand hetzelfde gevoel hebben als aan het einde van zo’n kinderloos middagje: “had ik maar dat en dat gedaan”. En dat willen we uiteraard niet.
