Het begint te kriebelen om terug te werken. Afgelopen week heb ik, ondanks alle afspraken, toch kunnen rusten en dat heeft duidelijk deugd gedaan. Dus nu begint de mayonaise langzaam maar zeker terug in gang te schieten. En op zich komt het goed uit, want morgen vertrek ik, net zoals vorig jaar in maart, voor een paar dagen naar Oostende. Ik heb intussen verschillende vragen opgesomd waarover ik wil nadenken en er is één concept dat ik verder wil uitwerken.
- Wat wil ik tegen het einde van het jaar bereiken met mijn werk?
- Welke grenzen wil ik stellen binnen mijn werk? Die vraag past uiteraard helemaal binnen het concept van slow productivity waarin ik me aan het verdiepen ben.
- Hoe kan ik mijn werk/week indelen zodat er meer tijd is voor creatieve uitspattingen al dan niet werkgerelateerd?
- Hoe kan ik mijn eigen De Medici worden? Voor zij die de Medici familie niet helemaal herinneren uit hun geschiedenisboeken: het was een rijke Italiaanse familie uit het bankwezen (wel, ze hebben min of meer het bankwezen zoals we het nu kennen uitgevonden). Aangezien ze iets met al dat geld moesten doen, besloten ze kunstenaars financieel te onderhouden. Ze gaven hen geld zodat ze geen nine to five moesten werken (of whatever het equivalent van een nine to five was in de vijftiende eeuw) en zodat ze zich konden focussen op hun kunst. Michelangelo, Da Vinci, Botticelli,… konden allemaal hun ding doen dankzij de Medici familie. Het hele concept van beschermheren kan je terugvinden in bijvoorbeeld Patreon.com en aanverwanten, maar kan je ook je eigen beschermheer worden? Of beschermvrouw? En hoe zou dat werken?
Stuff to think about dus.
