Logboek

Bon. Ik kocht dus het boek Slow Productivity van Cal Newport en ontving het vandaag. Nadat ik de podcastaflevering op de Tim Ferris show had gehoord, bleven de ideeën waarover Cal Newport het had, toch wat rondspoken in mijn hoofd. Ik was benieuwd hoe hij Slow Productivity nog zag, of hij er concrete voorbeelden van kon geven,…

Intussen heb ik een zestigtal pagina’s gelezen en mijn grootste inzicht momenteel is dat ik veel te veel doe. En vooral veel te veel wil doen. En dat alles wil ik liefst vandaag doen. Dat ook. Uiteraard bezorgt mij dat de nodige stress. Nogal logisch. Maar ik ben het vaak zelf die me die stress bezorg net omdat ik alles hier en nu wil. Sommige dingen hebben gewoon wat meer tijd nodig en dat ben ik precies wat uit het oog verloren.

Dus nu vraag ik me af waar heel dat “kiezen is verliezen” gevoel vandaan komt. Had ik dat een aantal jaar geleden ook? Is dat iets nieuws? Waarom zie ik het zo? Tijd voor een rondje psycho-analyse met mezelf. Ha!

Je zou denken dat een sabbat-maand rustig is, maar niets is minder waar. Het leven gaat voort en sommige dagen, zoals vandaag, zijn pure chaos. Oh well. Morgen is er weer een dag.

Dag vijf van deze sabbat-maand en ik heb vandaag misschien voor het eerst “ik verveel me” gedacht. Heel misschien zo.

Ik kan me niet herinneren wanneer ik mij voor het laatst heb verveeld. Ha!

Het is de eerste werkdag van mijn sabbat-maand en het voelt een beetje alsof je een middag vrij hebt. Iedere ouder kent dat gevoel wel: je kind(eren) zijn een middag weg. Misschien zijn ze gaan spelen bij een vriendje, zijn ze op weekend met de jeugdbeweging of zijn ze op stap met de grootouders. Je hebt een aantal uren voor jezelf en opeens heb je tijd. Maar wat doe je met die tijd?! De lijst met dingen die je wil én kan doen is zo lang. Hoe kies je dan één ding? Uiteindelijk spendeer je de rest van de middag, van die kostbare vrije uren, met de beslissen wat je nu uiteindelijk gaat doen.

De shortlist met dingen die ik wil doen is nog altijd een bijzonder lange lijst, maar ik weet dat ik één ding ga moeten kiezen en gewoon ga moeten beginnen. Anders ga ik aan het einde van deze maand hetzelfde gevoel hebben als aan het einde van zo’n kinderloos middagje: “had ik maar dat en dat gedaan”. En dat willen we uiteraard niet.

Daar gaan we dan. Een maand rust. Een maand om de batterijen op te laden en mijn creatief ei even te kunnen leggen. In eerste instantie dacht ik toen ik de beslissing nam om een sabbat-maand te nemen, dat ik gewoon iedere dag zou opstaan en wel zou zien waar ik die dag zou brengen. Maar zelfkennis is het begin van alle wijsheid. Moest ik het zo aanpakken dan zou ik iedere dag Netflix bingen en dat is natuurlijk ook niet de bedoeling.

Dus stelde ik een aantal regels op. Kwestie van een kader te hebben.

• Ik mag iedere week 4u werken of bezig zijn met werkgerelateerde taken
• Ik moet meer produceren dan consumeren (dus ja, ik mag al eens een dag Netflix bingen, maar niet iedere dag)
• Social media worden van mijn telefoon gegooid en als ik op mijn computer werk schakel ik de social media sites uit via een blocklist
• Ik moet iedere dag schrijven, maakt niet uit wat. Idealiter wat fictie, maar een blogbericht of een nieuwsbrief mag ook altijd
• Iedere wil ik iets plaatsen in dit logboek, want het lijkt me interessant om hier over een paar weken en maanden op te kunnen terugblikken

En eerlijk is eerlijk, er is één klantenproject dat ik verder opvolg. It is what it. Gelukkig is het een fijn project waarbij we in de laatste fase zitten. Sowieso werden er vandaag nog een paar laatste eindjes afgewerkt zodat klanten en aanverwanten verder kunnen de komende weken. Maar vanaf morgen is het dus voor echt. Hoe ga ik ooit kunnen kiezen waaraan eerst te beginnen op die eindeloze lijst van mij? Hoe kies je iets als je tijd hebt terwijl die tijd anders zo schaars is?

Ik was aan het luisteren naar de Tim Ferris podcast met Cal Newport. Waarschijnlijk ben ik één van de weinigen die zijn boek Deep Work nog steeds niet heeft gelezen, maar ik ken de mens zijn insteek wel. Vandaar dat de podcastaflevering ook mijn aandacht trok. Terwijl ik aan het zwoegen was in de fitness hoorde ik hem het volgende zeggen:

“One of my core ideas is the problem about putting a lot of things on your plate, even if they don’t have colliding deadlines or it’s up to you when you finish them, is once something is on your plate and you’ve agreed to do it, it generates overhead. People are going to check in on it. There’s going to be calls you have to jump on to talk about it. It has some cognitive space. What’s been happening a lot in modern knowledge work is that people have put so much stuff on their plate that the overhead of just managing all of this stuff — not doing the work, just the administrative overhead of calls and emails and meetings — takes up most of their schedule.”

Dat is éxact het probleem waar ik de afgelopen maanden steeds vaker en vaker tegenaan loop. Ik wil gewoon websites (beter) maken en daarmee ondernemers een duwtje in de rug geven. Meetings, mails en ander duivelsgebroed dat met de letter M start. Daarom dat ik mijn dinsdagen en donderdagen al als een moederkloek bewaak, want dat zijn de dagen dat ik kan doorwerken aan mijn klantenprojecten. Die dagen ben ik in mijn element. Die dagen kan ik vollenbak gaan. En ik wil meer van die dagen en net iets minder overhead.

Onlangs zag ik op iemand zijn website dat hij naast een gewone blog ook een microblog had. Dat is een soort van logboek waar je kortere berichten kan plaatsen. Hij gebruikte het zelf om bijvoorbeeld code snippets die hij had gebruikt te bewaren en te delen met zijn lezers. Of om links naar interessante tools te delen.

Mijn doel met dit logboek is in eerste instantie bijhouden wat ik doe tijdens mijn sabbatmaand. In maart neem ik een maand “vrij” om mijn batterijen op te laden en ik wil daar het één en het ander over delen, zonder full on te moeten bloggen of zonder alles op social media te gooien. Zo wil ik eens snel een foto kunnen delen van iets waar ik aan gewerkt heb of verwijzen naar een stukje tekst dat ik heb geschreven. The sky is the limit zeg maar. Een blogje waar niets moet en alles mag, waar geen rekening moet gehouden worden met SEO en er geen mogelijkheid is tot reacties achterlaten.

En het beste van al aan dit logboek? Enkel abonnees van mijn nieuwsbrief kunnen hier meelezen via een link in de nieuwsbrief. Voor de rest is het hier allemaal lekker afgeschermd. Hoera!